Boa met een shotgun

Boa met een shotgun ( of met pepperspray, maar dat is geen pakkende tekst )

Ik zat onlangs in de wachtkamer van de dokter op de camping in Kroatië en lees een artikel in de krant over geweldbevoegdheden van Boa’s… Het is het zoveelste bericht dat ik lees het afgelopen jaar. Iedereen doet er zijn plasje over, burgemeesters, Pieter van Vollenhoven, Kamerleden, bonden, professoren…dus om het rijtje af te maken wilde ook ik het plasje doen. Tijdens het wachten op de dokter heb ik het volgende geschreven.

Eigenlijk wil ik mij ver houden van politiek, want een redelijk onorthodox politiek standpunt in het huidige klimaat innemen als eigenaar van een bedrijf is misschien ook stom. Juist omdat mijn klanten o.a. gemeenten zijn die er juist misschien op tegen zijn. Dit kan averechts werken op mijn klandizie. (Terwijl onze trainingen en opleidingen er niet door veranderen en hoog van kwaliteit blijven. Moet ik toch even zeggen 🙂

Toch doe ik het dit keer. Mijn visie als veiligheidskundige, met een lichtblauwe bril op en ook als opleider van Boa’s (in wording) dwingt mij er toe er iets van te vinden.

Ik ben erg van mening dat een wapenstok of pepperspray niet het middel is om gezag te krijgen door het te gebruiken of om daarmee iedereen aan te kunnen. Het begint altijd met woorden en houding…tuurlijk, dat snapt iedereen wel! Je mond is je beste wapen…duh. Daarom worden er ook zoveel trainingen in gespreks- en benaderingstechnieken gegeven.

Boa’s krijgen steeds meer taken en ruimere werktijden, waardoor ze meer en meer in contact komen met agressie. Ik zal u vertellen, jaren geleden begon ik als diender op straat en had ik in mijn eerste stage geen wapens..niets..en ow ow ow wat werd ik beledigd en werd er de draak met mij gestoken door het gespuis op straat. Ze staken expres 10 keer over waar het niet mocht en riepen dat ik toch niet kon bekeuren en dat ik ze hiervoor niet kon aanhouden. Frustrerend was dat. (Bedankt enkele inwoners van Molenwijk, Den Haag)

Gelukkig was dat afgelopen op het moment dat ik meer aan mijn koppel kreeg en meer bevoegdheden had. Ik heb sindsdien 2 x pepperspray gebruikt (wat overigens ook 1 x mislukte door de wind) en 1 x mijn korte wapenstok. Maar zelden dat ze mij uitdaagden of het zover lieten komen dat ik er op moest terugvallen. (En voor diegene die mij kennen 1 x mijn vuurwapen (zie blog andere blog)) Dat is in 17 jaar tijd!

Dat is dus een grote preventieve werking, die wapens aan je koppel. En als je ze al pakt, werkt dat ook nog eens behoorlijk afschrikwekkend.
Zeker de nieuwe wapenstok! Als je die uit slaat..dan bedenkt iedereen zich wel een tweede maal om iets verder te gaan. Ik denk zelfs dat het aardig wat scheldkanonnades verminderd.

Iedereen verwacht wel dat Boa’s mensen aanspreken en bekeuren. Terecht, want dat is hun werk. Maarrrr….je komt wel daardoor ongevraagd aan iemand zijn portemonnee. Strafbaar gedrag is ook altijd persoonlijk.., vaak is het horkerig gedrag en lak aan de omgeving..dus het is nogal iets om daar op aan te moeten spreken. Dat laat een overtreder dan ook alleen toe als diegene voor zijn gevoel bevoegd is. De meeste mensen laten zich lastig aanspreken op hun gedrag door een normale burger.

Door het geven van geweldsmiddelen laat men non-verbaal al zien dat de handhaver bevoegd en bekwaam is als gezag en dat men dus ook moet tolereren dat zij je aanspreken op je gedrag of gedraging. Het werkt psychologisch uitmuntend. Mensen ondergaan hun lot en houden het een stuk keuriger ondanks dat ze het er niet mee eens zijn. Geen geweld is toegepast, doel is bereikt en de werkzaamheden kunnen worden hervat. Geen tijdsverlies door geweld, aanhoudingen en tikwerk. Oefening van de middelen is makkelijk en aanschaf is éénmalig. Het gaat om de mindset..en om de gespreks- en benaderingstechnieken die er bij horen en ik ben van mening dat daar al op geselecteerd had moeten zijn. Als iemand die technieken niet bezit, dan is het geen goede boa.

Dus bevoegd gezag…durf eens verder te kijken dan het woordje geweldsmiddel.. Voor mij is het een middel om geweld juist te verminderen zonder dat men het daadwerkelijk gebruikt.

Nog even wat voors en tegens van de schrijver, want je kan nooit 100% voor of tegen iets zijn, dat is kortzichtig, wel kan je kijken naar wat dan het beste zou zijn, of wat is “the best of the worst”:

Om die reden moet ik een kleine toevoeging doen. Mijn vrouw is zelf ook ruim 12 jaar handhaver en daarvoor parkeercontroleur geweest. Haar mening telt ook voor mij. (Als ik dat niet schrijf en ze leest het….oei!) Voor haar, en ik weet voor vele andere collega’s van haar, heeft zij geen behoefte aan geweldsmiddelen. Ze zit er niet op te wachten, al die uren trainen, zware dingen aan haar koppel én omdat ze het al die jaren met haar mond wel aan kon…en dat is ook een punt. Uren die ze moet trainen wil zij liever gebruiken om te werken. Ik snap het.

Nu werkt mijn vrouw niet meer in een top 4 gemeente of in het openbaar vervoer, maar helaas is mijn ervaring ook dat je de middelen op de gekste momenten of plekken nodig kan hebben.

Mijn vrouw zegt ook, stel dat we de middelen krijgen, dan verschuift het werk ook. Worden we straks nog gestuurd naar vechtpartijen en de volgende fase is naar een inbraak en nog weer verder naar een man met een mes die doordraait…waar ligt dan de grens? Ik begrijp het standpunt, maar hier dient in mijn optiek gewoon op gestuurd te worden.. goed beleid maken en zorgen dat dit helder is voor iedereen. Liefst landelijk!

Ik moet stoppen, de dokter laat iemand uit en roept: “sljedeći!“

Ik vermoed dat mijn dochter en ik aan de beurt zijn!

Tot het volgende blog!!